Ik bied ondersteuning zodat jullie een goede start hebben voor het hele gezin.

De geboorte van Natalia

We komen uit Rusland en bevallen in Nederland leek ons best spannend. Na de geboortecursus bij Birth in Holland waren we al wat meer gerustgesteld over het Nederlandse geboortesysteem. Mijn man kan echter niet tegen bloed en we waren in de zwangerschap al gespannen over de vraag of alles wel goed was met de baby. Extra tripjes naar de verloskundige hielpen wel om gerustgesteld te worden. De verloskundige gaf echter aan dat ze tijdens de geboorte echt niet voortdurend ons bij kon zijn en vroeg of een doula niet iets voor ons zou zijn. Thuis in Rusland, maar ook op de cursus hadden we al over de rol van een doula gehoord en dit leek ons wel fijn.

Farola was na de cursus Birth in Holland al een bekend gezicht en het was heel fijn om haar al in de zwangerschap te kunnen bellen. Tegen het einde van de zwangerschap had ik regelmatig krampen; ‘harde buiken’ noemen ze het hier. Ik dacht steeds dat de geboorte zou gaan beginnen. Farola is wel twee keer naar ons toe gereden in de nacht. Maar telkens bleek het toch niet door te zetten. Toch was het voor ons heel fijn dat ze op die momenten er even geweest was om ons bij te staan. De verloskundige mochten we pas bellen als het sterker werd.

De derde keer dat Farola naar ons huis kwam, zette het door. Het was fijn dat ze me adviseerde even onder de douche te gaan. Daarna ging het vlot en al snel waren we klaar om – zoals gepland – naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis ging het vlot met de ontsluiting en ging ik weer onder de douche. Farola bleef al die tijd aan onze zijde. Een paar uur later werd onze dochter Natalia geboren. Dat vond mijn man wel even echt heel intens en spannend. Juist om te zien dat ik hard moest werken bij het persen vond hij lastig. Maar we werden goed begeleid en uiteindelijk durfde hij zelfs de navelstreng door te knippen; hij kreeg de schaar als aandenken mee naar huis. We voelden ons echt in goede handen bij geboorte en dat was echt mede dankzij Farola!

Andrey en Ekatarina

De geboorte van Rover

Tot het laatste moment twijfelde ik of ik wel of niet een doula zou vragen voor bij mijn tweede bevalling. ‘Heeft het wel een toegevoegde waarde?’ ging er steeds door mijn hoofd. Pas bij 37 weken hakte ik de knoop door en nam ik contact op met Farola. Het feit dat er ook foto’s gemaakt worden en een verslag kon worden geschreven trok mij over de streep om toch te bellen. ‘Dan heb ik in ieder geval dat als aandenken’ dacht ik. Farola, een warme persoonlijkheid, kwam bij ons thuis en al snel raakten we over van alles aan de praat, niet alleen over de zwangerschap. De klik was er dus.

In week 39 werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis vanwege mogelijke zwangerschapscholestase, zoals bij mijn eerste zwangerschap. Toen werd direct Farola’s toegevoegde waarde duidelijk. Het ziekenhuis wilde mij meteen onder zijn hoede nemen vanwege eventuele complicaties en wilde hetzelfde weekend nog gaan inleiden, als de bevalling niet spontaan zou starten in die twee dagen. Het rommelde al stevig in mijn buik die week en ook had ik al ontsluiting. Maar mijn hele plan om thuis te gaan bevallen, leek opeens in duigen te vallen. Ik voelde mij overrompeld door de houding van het ziekenhuis. Ik belde Farola over deze kwestie en vertelde dat alles waarschijnlijk anders zou gaan lopen. Maar Farola liet zich niet zo snel van de wijs brengen en kwam meteen met andere opties en suggesties. Nog hetzelfde weekend ben ik toch thuis bevallen van een kerngezonde jongen, precies zoals ik had gehoopt.

Tijdens de bevalling kwam ze met goede tips voor houdingen. Ook gaf ze verlichtende tegendruk tijdens de heftige weeën, waardoor het beter draagbaar werd. Het was echt een mooie bevalling waar we heel warm op terug kijken en dat is zeker te danken aan Farola. Ze heeft alle verwachtingen overtroffen door op alle punten het natuurlijke proces van een bevalling voor mij te bewaken en mij daarin te ondersteunen. Het fotoverslag ze maakte tijdens en na de bevalling, is een extra bekroning.

Familie Weiss

De geboortes van Coco en Keilan

Het komt niet vaak voor dat alles tegelijk komt voor mij als doula. Vandaag was dat wel zo.

In de ochtend kreeg ik een berichtje van mijn cliënt Elise die vandaag ingeleid zou worden: ze waren rustig thuis aan het ontbijten zouden contact met me opnemen zodra ze in het ziekenhuis waren. Elise had me na een eerdere geboorte teruggevraagd als doula. Dat is altijd bijzonder en brengt een grote onderlinge vertrouwdheid en ontspanning. Toen een paar uur later de inleiding werd ingezet, ben ik erheen gegaan. Met een tas vol gezond eten, want ja, je weet nooit hoelang het zal duren. Na een drukpuntmassage om het proces verder te stimuleren, gaf ik haar even de ruimte. Want weeën komen soms juist niet, als iedereen vol verwachting naar je zit te kijken. Zodra de weeën wat intenser werden, stond ik Elise bij en gaf ik haar wat tegendruk en ondersteuning.

Het was mooi om deze krachtige vrouw opnieuw te zien bevallen, dit keer van een dochter. De intensiteit was zeker niet minder dan de vorige keer en de aangeslagen vader kon wel wat geruststelling gebruiken, terwijl de moeder kennis maakte met hun kleine meid. Na de eerste borstvoeding en eerste onderzoekjes keerde de rust terug in de kamer. Ik schoot wat mooie foto’s en trok me terug. Ik beloofde hun de volgende ochtend foto’s te komen maken als de grote broers kennis met hun zusje zouden komen maken.

Thuis aangekomen wilde ik net de sleutel in het slot steken, toen ik mijn telefoon voelde trillen: mijn cliënten Mimi en David meldden zich. Na een paar uur lichte krampen leek het nu toch door te zetten: of ik wilde komen. Ik voelde me dankbaar dat ik echt alle tijd had gehad voor de vorige cliënt, gaf mijn kinderen, die net in bed waren gelegd, een knuffel en vertrok weer.

Bij Mimi en David stond de voordeur open; als een ninja sloop ik langs de slaapkamers van hun kinderen naar de badkamer. Daar vond ik een totaal ontspannen vrouw in bad, met weeën die intenser begonnen te worden. Ik hielp haar uit bad en naar het bed, terwijl haar partner het speciale geboortebad begon te vullen. De pijn in haar buik was dit keer op precies dezelfde plek als de vorige keer bij geboorte van haar andere zoon, twee jaar geleden. Dus een warme hand op haar buik was genoeg, terwijl ik ondertussen de verloskundige belde.

Ook bij deze ervaren vrouw leek het snel te gaan. We zaten samen op bed terwijl het intenser werd. Daarna bracht het bad en in de hand van haar partner knijpen, wat verlichting aan de intense weeën. De verloskundige vertelde haar dat ze lekker haar lijf mocht volgen en toegeven aan de toenemende persdrang. We waren er gewoon voor haar, terwijl zij haar zoon geboren liet worden. Mijn camera schoot wat mooie beelden en al snel lag ze met kersverse baby aan de borst lekker in haar bed, terwijl wij het geboortebad opruimden. Tegen tweeën was ik thuis, klaar om de wekker te zetten voor de fotoshoot diezelfde ochtend. Maar eerst: even slapen en nagenieten van de warme gloed die het ondersteunen van zulke mooie geboortes me als doula elke keer opnieuw geeft.

Elise en Olaf, gefeliciteerd met de prachtige Coco.
Mimi en David, warm welkom voor Keilan.